Filmmaakster Gwen Jansen stelde de film samen op basis van nooit eerder vertoonde privé-opnamen. Ongeveer vijftig uur filmmateriaal lag tot vorig jaar opgeborgen in een kluis. De beelden zijn gemaakt door Hermans kunstvriend Ivo de Lange, die hem volgde met de camera. Herman Brood ging van 1992 tot 2000 elke maand een paar dagen naar het atelier De Lange in Zwolle om te ontsnappen aan het leven in Amsterdam. Hij maakte daar erg veel werk.

Gwen Jansen: "Toen ik werd gevraagd om naar de beelden te komen kijken, kon ik mijn ogen niet geloven. Het is een aaneenschakeling van ontroerende en hilarische momenten waarbij je van heel dichtbij ziet wie de kunstenaar Herman Brood nou echt was. Via de beelden word je als kijker echt meegenomen in zijn onstuitbare drang om te tekenen en schilderen. Ik besefte van tevoren niet half hoe gevat en humoristisch Brood eigenlijk was. Hij schildert, acteert en flirt met de camera en improviseert op dusdanig poëtische wijze alsof hij voor het theater is geboren. En toen ik hem voor de camera hoorde oreren 'Kunst... begin drrr niet an. Dames en heren, u krijgt er spijt van', was ik helemaal verkocht.”

In de film komen ook mensen aan het woord die Herman van heel dichtbij hebben meegemaakt, onder wie Xandra Brood, zijn moeder Beppie en zijn jeugdvriend en slagwerker Hans la Faille. Ook kunstenaar Rob Scholte en manager Loes Kok verleenden hun medewerking aan de film. In 2001 maakte Herman Brood een einde aan zijn leven door op 54-jarige leeftijd van het dak van het Amsterdamse Hilton Hotel te springen. Volgend jaar zou hij zeventig zijn geworden.