Amsterdam - Cato Fluitsma trad, na haar afstuderen aan de Kleinkunst Academie (tien jaar geleden alweer), overal op waar ze maar op kon treden. In buurthuizen, kraakpanden, voor bejaarden, tijdens openingen van hippe kunstexposities.

Zij overwon haar diep gewortelde podiumangst en schreef zo nu en dan een liedje over haar (liefdes) leven. Ze nam nog wat extra accordeonles bij Henk en hoopt er vanavond in Artis iets moois van te maken.

Nederlandstalig eigen werk over de liefde, het leven, kleding en andere ongemakken. Cato Fluitsma zingt en rapt en speelt hierbij accordeon. Zij doet onnoemelijk haar best om een diepe band op te bouwen met haar publiek, maar als dit publiek liever naar andere aapjes gaat kijken zit ze hier verder ook niet mee en zingt ze vrolijk verder in een of andere neptaal.

Sfeer maken, daar is ze goed in, desnoods als simpel behang. Maar pas maar op, u zult nog versteld staan van de kracht van haar eigenzinnige werk.