Oosterhuis maakte sinds de jaren zestig naam als dichter en Bijbeluitlegger die de Bijbelse boodschap van gerechtigheid op hedendaagse wijze probeerde te vertolken. Zijn werk had grote invloed op de vernieuwing van de liturgie in de Rooms-Katholieke Kerk.

Zijn poëtische oeuvre varieerde van psalmbewerkingen tot politieke protestliederen, mystiek getinte gezangen en vaak zeer persoonlijke 'vrije poëzie'. Zijn liederen stonden op het repertoire van de meeste parochies.

Afwijzing celibaat

Oosterhuis was sinds 1965 voorganger in de in 1960 opgerichte Amsterdamse Studentenekklesia, die een alternatief in de volkstaal wilde bieden voor de Latijnse mis. De RK-Kerk verstootte hem in 1970 als priester toen hij na zijn huwelijk in diensten van de ekklesia bleef voorgaan. Een jaar eerder was hij wegens zijn afwijzing van het verplichte celibaat uit de jezuïetenorde gezet.

Om het debat over politiek en cultuur te stimuleren, richtte de in 1933 geboren Amsterdammer Oosterhuis in 1972 het centrum De Populier op, dat begin jaren '80 overging in het politiek centrum De Balie. In 1990 stichtte hij het centrum voor religie, politiek en cultuur De Rode Hoed. Hij was daar van 1991 tot 1998 directeur.

Eredoctoraat

Huub Oosterhuis sloot als Bijbelvertaler en -uitlegger aan bij Joodse uitlegtradities. In 1997 begon hij in De Rode Hoed met bijbeluitleg voor buitenkerkelijken. De (protestantse) Vrije Universiteit in Amsterdam eerde Oosterhuis in 2002 met een eredoctoraat.

De theoloog had ook nauwe banden met het koningshuis. Hij hield in 2002 de preek tijdens de uitvaartdienst van prins Claus. Zijn banden met Claus en Beatrix dateren van het begin van de jaren '70, toen de dichter lid werd van een groep kunstenaars die het paar om zich heen verzamelde. Oosterhuis kreeg twee kinderen die ook allebei carrière maakten in de muziekwereld: zangeres Trijntje en producent en componist Tjeerd.

Door: ANP