In 2022 is het 45 jaar geleden dat de treinkaping bij de Punt plaatsvond. Molukse radicalen hadden een trein gekaapt met traumatische gevolgen. In de jaren vijftig had de Nederlandse overheid belooft dat Molukkers na hun verblijf terug konden keren naar Indonesië met de garantie van een eigen staat. Tijdens hun mensonterende verblijf, in onder andere voormalig concentratiekamp Vught, kwamen velen erachter dat de Nederlandse regering de belofte niet na zou komen. Indonesiërs mochten geen Nederlands burger worden en werden doelbewust buiten de samenleving gehouden. De daaropvolgende generatie die opgroeide in de jaren zeventig was daarom uit op radicale vergelding.  

Escalatie  

De treinkaping was een gewapende actie waarbij de Nederlandse regering uiteindelijk mariniers heeft ingezet om de kapers uit te schakelen. Het kwam hierbij tot een gewelddadige escalatie waarbij de treinkapers werden gedood. Nederlandse rapporten uit de jaren zeventig noemden dat er geen schot was gelost op een kaper die zich niet door middel van een vuurwapen verzette. Recentelijk historisch onderzoek heeft echter aangetoond dat dit onwaar is.

Boek als inspiratie 

De auteur van het boek waar de tentoonstelling op gebaseerd is groeide zelf op in een kampbarak. Voor de tentoonstelling zijn extra bronnen geleverd die een verhelderend beeld geven van de situatie waarin zo’n 75.000 Nederlandse Molukkers verkeerden. Het betreft een bijzondere brief aan twee vriendinnen die de treinkaping niet overleefden. 

De tentoonstelling vraagt aandacht voor de bijzonder geschiedenis van de Molukse bevolking. Ondanks hun historische trouw aan de Nederlandse regering hebben zij zelden op wederzijdse ondersteuning kunnen rekenen. 

Door: Nationale Recreatiegids/ Mila Tukker