“Ik heb dit keer niet met een regisseur gewerkt,’’ vertelt de zanger aan BuzzE over de show. “Ik wil dat de mensen een echte ‘Tim Knol-voorstelling’ zien. Dat betekent toffe verhalen en liedjes die ze nooit eerder hebben gehoord, ontrukt aan de vergetelheid.’’

In 2012 stond Knol voor het eerst in de theaters, toen nog met zijn band. "Dat was echt wennen", zegt hij. "Dat was ook allemaal een beetje over-geregisseerd, vond ik achteraf. In 2014 deed ik mijn eerste soloprogramma. Dat was spannend, maar ook heel erg leuk. En op die tournee borduur ik nu met mijn nieuwe programma Lost & Found ook verder.”

The Miseries
Knol werd in 2010 in één klap bekend met zijn melodieuze Americanaliedjes. Afgelopen jaar begon hij echter ook een andere band, The Miseries, waarmee hij rauwe garagerock speelt. Eerder dit jaar verscheen het debuutalbum van die groep en stonden ze op tientallen rockpodia. Een enorm verschil met zijn huidige theaterprogramma, zegt de liedjesschrijver.

“Ik ben in die band echt een heel andere persoon. Het vraagt ook om een totaal andere ‘mindset’. Het spelen met The Miseries gaat mij eigenlijk gemakkelijker af. De solo-optredens zijn spannender en ook zwaarder. In dat ‘helemaal jezelf zijn’ zit natuurlijk ook een showelement. Je moet toch een bepaalde sfeer creëren. Ik presenteer mijzelf als een beetje grappig en een beetje naïef en zo ben ik in werkelijkheid natuurlijk ook. Maar je moet daar wel iedere avond weer de juiste ‘vibe’ voor weten te vinden.’’

Het publiek is bij de theaterconcerten gemiddeld een stuk ouder dan dat bij de rockshows, zegt Knol. "Het theater is toch een heel andere wereld. Veel van de mensen die naar rockclubs komen kennen dat helemaal niet. En in het theater is de entreeprijs vaak ook hoger. Maar ik merk als ik op het podium sta wel dat ik van het theaterpubliek vaak heel veel terug krijg. Die mensen zijn echt geïnteresseerd.’’

Televisie
Rond zijn debuut, een jaar of vijf geleden, was Tim Knol niet van de buis weg te denken. Met name bij De Wereld Draait Door zat hij regelmatig aan tafel. Dat is inmiddels minder geworden.

“Ja, ik bekijk de uitnodigingen die ik krijg een stuk kritischer en ga alleen nog in op dingen die echt inhoudelijk over muziek gaan en waar ik ook iets over te melden heb. Bijvoorbeeld toen ze een item hadden over Johnny Cash en mij vroegen om Girl From The North Country te zingen. Dat vond ik wel weer leuk. Maar ik ga daar zeker niet meer zitten omdat het goed zou zijn voor m’n carrièreplanning of zo. Sommige koppen zie je in die programma’s telkens weer terug. Daar hoef ik niet bij te horen.’’