Schippers had moeite met de keuze voor de sprint. Haar hart ligt nu eenmaal bij de meerkamp. Schippers geniet van de veelzijdigheid van haar sport en vierde ook grote successen op de zevenkamp, met als hoogtepunt de bronzen medaille op de WK van 2013 in Moskou. En in het jaar van haar doorbraak naar de Europese sprinttop verbeterde ze op het prestigieuze gala van Götzis nog het Nederlands record op de zevenkamp.

Het leidde ertoe dat de atlete lang wachtte met haar definitieve besluit. Ook nadat ze bij de FBK Games in mei van dit jaar als eerste Nederlandse vrouw onder de elf seconden dook op de 100 meter - 10,94 - wilde ze per se ook deze zomer nog meedoen aan de meerkamp in Götzis. Ze lag daar op koers voor een recordaantal punten, totdat een pijnlijke knie haar dwong tot opgave.

Knieblessure
Kort daarna kwam het hoge woord eruit op het hoofdkantoor van de Nederlandse Spoorwegen, waar ze met het treintype 'Sprinter' als symbolische achtergrond bekendemaakte dat ze zich voor de WK in Peking en tevens de Olympische Spelen voor Rio de Janeiro in 2016 zou richten op de 100 en 200 meter. Het was een keuze op gevoel, zei ze. ,,Ik denk dat ik meer de persoonlijkheid heb van een sprinter. Ik denk zelfs dat ik er meer aanleg voor heb dan voor de meerkamp.''

Ze gaf toe dat de knieblessure een rol speelde bij haar beslissing. ,,Vanaf mijn zestiende heb ik er al last van. Het is mijn rechterknie en die speelt altijd op bij het hoogspringen. Eigenlijk heb ik elke meerkamp pijn.''

Schippers bewees haar gelijk al snel met aansprekende resultaten. Ze won de 100 meter in Londen, onderdeel van de prestigieuze Diamond League, in een Nederlands record: 10,92. In Monaco werd ze tweede op de 200 meter in 22,09 seconden, de derde tijd van de wereld in dit seizoen. Op de WK in Peking volgde de eerste echte bekroning met een medaille op het koningsnummer van de sprint in een Nederlandse recordtijd van 10,81. Vier dagen later deed Schippers ook die prestatie haast verbleken met het goud op de 200 meter in een Europees record: 21,63.