Twee jaar geleden nam de gemeente het terrein over met het plan om de camping te sluiten en plaats te maken voor woningbouw. Die beslissing leidde tot veel onvrede bij de bewoners, van wie sommigen er al jaren permanent wonen. De situatie escaleerde tijdens een eerdere bijeenkomst, waar de projectleider van de gemeente zelfs met een stoel werd bekogeld.

Ontruiming nog niet voltooid

Hoewel de camping op 1 januari leeg had moeten zijn, zijn er op dit moment nog 44 van de 151 plaatsen in gebruik. Het gaat deels om vaste bewoners die weigeren te vertrekken en deels om chalets die verhuurd worden aan arbeidsmigranten. De gemeente probeert via de rechter alsnog ontruiming af te dwingen. Om incidenten tijdens de zitting te voorkomen, was de rechtszaal beveiligd met twee agenten.

Frustraties onder bewoners

De bewoners gaven tijdens de rechtszaak aan zich in de steek gelaten te voelen. Ze stellen dat de gemeente hen onder druk zet, onder meer door het stopzetten van basisvoorzieningen en het beëindigen van onderhoud op het terrein. Sommigen spreken zelfs van pesterijen en emotionele uitputting. Volgens hen is het terrein inmiddels zo verwaarloosd dat het nauwelijks nog bewoonbaar is.

Eén van de bewoners, die zijn chalet recreatief gebruikte, stelde dat het gemeentelijke beleid buiten proportie is en mensen diep raakt, waarbij het lijkt alsof de menselijke kant volledig uit beeld is verdwenen. Hij vindt dat het handelen van de gemeente grenst aan het onmenselijke.

Een andere voormalige bewoonster vertelde hoe de hele situatie haar leven ontwrichtte. Ze verloor haar baan, moest haar spaargeld aanspreken en woont inmiddels weer bij haar ouders. Volgens haar is ze compleet uitgeput geraakt door de strijd met de gemeente en voelt ze zich in de steek gelaten, terwijl de overheid juist een zorgplicht zou moeten hebben.

Advocaat hekelt aanpak gemeente

De advocaat die namens een groep bewoners spreekt, vindt dat Apeldoorn zich gedraagt als een commerciële partij in plaats van als overheid. Volgens hem gaat de gemeente op kille wijze met de bewoners om, zonder rekening te houden met de gevolgen. Hij wijst erop dat veel mensen forse bedragen hebben geïnvesteerd in hun chalets, zonder enige vorm van compensatie terug te zien. Sommigen verliezen hierdoor hun spaargeld of een deel van hun pensioen.

De advocaat benadrukt dat de gemeente zich niet mag verschuilen achter slechte contracten die bij de aankoop van het terrein zijn overgenomen. Hij stelt dat bij het aangaan van huurovereenkomsten meer duidelijkheid had moeten worden geboden over opzegging, iets wat in Europese richtlijnen is vastgelegd.

Landelijk probleem

Volgens de advocaat is dit geen geïsoleerd geval. Door het hele land vinden opzeggingen plaats van campings die worden omgevormd tot woonwijken, ook onder regie van gemeenten. Terwijl minister Mona Keijzer juist opriep om terughoudend te zijn met optreden tegen permanente bewoning op campings, lijkt die boodschap in Apeldoorn genegeerd te worden.

Eén van de chaleteigenaren gaf aan dat herstel van de camping in oude staat niet langer haalbaar is. Volgens hem is het terrein zó vervallen dat recreatie geen toekomst meer heeft. Wat hem betreft moet het nu vooral gaan over schadevergoeding en het voorkomen dat bewoners zonder onderdak komen te zitten.

Geen overleg meer mogelijk

De bewonersorganisatie blijft inzetten op voortzetting van de camping. Toen de rechter vroeg of er nog mogelijkheden zijn om met de gemeente tot een oplossing te komen, liet de gemeentelijke vertegenwoordiger weten dat overleg geen zin meer heeft. Zij vindt dat Apeldoorn onterecht wordt neergezet als boosdoener, terwijl de gemeente volgens haar juist probeert om kwetsbare bewoners zo goed mogelijk te ondersteunen.

De rechter doet op een later moment uitspraak in de zaak.