De maatregel schoot bij lokale ondernemers in het verkeerde keelgat. Seizoenbewoners, zoals expats, seizoenarbeiders en gescheiden mensen, zorgen voor inkomsten in de horeca en winkels. Frans Belgers, een gepensioneerde horeca-ondernemer, noemt het gemeentelijke beleid een “botte bijl-aanpak”. In de winter komen nauwelijks toeristen, en zonder seizoensbewoners is het voor campingeigenaren onmogelijk om rendabel te blijven.

Maatwerk

Het harde optreden van de burgemeester leidde tot felle discussies in de gemeenteraad. VVD-raadslid Remco Hammer pleitte voor maatwerk: niet elk park heeft dezelfde functie. Sommige campings zouden getransformeerd kunnen worden tot woonwijken, terwijl andere puur toeristisch blijven. De gemeenteraad steunde deze oproep, waarna het college medio januari plotseling de ontruimingsplannen introk.

Wat nu?

Waar de uitgezette arbeidsmigranten en gescheiden campingbewoners zijn gebleven, blijft een raadsel. Belgers vermoedt dat ze zich nu illegaal in de regio schuilhouden, misschien bij boeren op het erf. Een rondgang langs campings levert weinig op. Af en toe duiken witte kentekenplaten op, maar Oost-Europeanen die buiten staan te roken, reageren nerveus: “Ik ben hier op bezoek en weet van niets.”