Anneke Karssen woont al meer dan zes jaar op het park in het Drentse Havelte. Die zes jaar heeft ze met veel plezier doorgebracht en ze is verdrietig dat ze het park moet verlaten. “Het is mijn enige huis, mijn thuis”, zegt ze tegen RTV Drenthe. In totaal wonen er zo’n 24 tot 26 mensen. Anneke noemt het een ‘knarrenhof’ gezien de bewoners al wat op leeftijd zijn maar wel allemaal voor elkaar zorgen.

Karssen kwam in 2017 naar Park Hesselte. Gezien ze een schipperskind was, geeft ze aan dat ze niet goed tegen kleine ruimtes kan. Daarom kocht ze haar boshutje en in overleg met de toenmalige eigenaar van het park kon zij hier permanent intrekken. In 2022 kocht de gemeente het park. Die wil een deel van het park veranderen in een woonwijk. Op een ander deel van het park komen flexwoningen voor mensen die met spoed een woning zoeken. Waar het ‘knarrenhofje’ staat, wil de gemeente ook huizen bouwen.

Toestand bewoners

In de tijd dat Anneke op het park woonde heeft de gemeente nooit permanente bewoning gehandhaafd. Daar kwam verandering in toen de gemeente de bewoners midden juli opriep om bij elkaar te komen. Toen liet de gemeente hen weten dat zij per 31 december het park moeten verlaten. Dat kwam volgens Marieke Hofmann, die in een chalet op het park woont, aan als een harde klap. Ze vertelt dat veel mensen aangedaan zijn door het bericht. “Vooral de wat oudere mensen zijn heel erg geschokt en verdrietig.” Volgens haar is de tijdsdruk de grootste kopzorg.

Hofmann kwam drie jaar geleden naar het park toe nadat ze een tijd in het buitenland woonde. De chalet waar ze in woont was al in haar bezit. Toen haar ouders haar vroegen om meer als mantelzorger aan de slag te gaan, besloot ze om naar de chalet te verhuizen. Het was een uitdaging om een huis te vinden rond Havelte.

Geen concrete plannen

Inmiddels hebben Karssen en Hofmann zich achter de vereniging Huurdersbelang Hesselte geschaard. Ze begrijpen waarom er nieuwe woningen moeten worden gebouwd. Maar waar zij wel onbegrip voor hebben, is het tempo waarin de gemeente dit wil doen. “Wij kunnen ons niet voorstellen dat per 1 januari de schep in de grond gaat en die woningen gebouwd worden.” Ze denken dat het stuk grond na de jaarwisseling braak komt te liggen. Ze doelen ook op een Natura-2000 gebied dat in de omgeving ligt. Ook zijn er nog geen concrete plannen opgesteld door de gemeente.

Waar het eerst zo gemoedelijk en gezellig aan toe ging op het park, is de gemoedstoestand van de bewoners veranderd. Niet alleen maken zij zich zorgen over hun toekomst, ook zien zij dat het park steeds meer in verval komt sinds de gemeente het in haar bezit heeft. Er zijn al lege standplaatsen en Karssen laat zien hoe gas uit een leiding ontsnapt. Daarom baart de woonveiligheid haar ook zorgen. Overal groeit onkruid en er is geen tuinman of -vrouw te bekennen.

De bewoners voelen zich daarom in de steek gelaten. Ze willen graag in gesprek met de gemeente in de hoop dat ze de einddatum van tafel kunnen krijgen. Dan zouden zij wat ademruimte hebben om goed te denken over hun toekomst en oplossingen voor de situatie. De hoop dat zij dit voor elkaar kunnen krijgen is er zolang er nog geen concrete plannen liggen.